اثربخشی آموزش کفایت اجتماعی بر عملکرد رفتاری دانش آموزان دختر ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش کفایت اجتماعی بر عملکرد رفتاری دانش آموزان دختر شهر کرمانشاه می باشد.این پژوهش از نوع مطالعات آزمایشی می باشد که با استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون وگروه کنترل و آزمایش می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر کرمانشاه می باشند که دارای سابقه اختلال رفتاری ثبت شده در پرونده دانش آموزی می باشند که در مرکز اختلالات یادگیری شناسایی شدند. تعداد 30 نفر از دانش آموزان انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل به طور تصادفی تقسیم شدند. ابزار گردآوری اطلاعات مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی گرشام والیوت و پرسشنامه راتر و همکاران برای سنجش سازگاری اجتماعی و پرسشنامه رایدل و همکاران برای سنجش کفایت اجتماعی بودند.اطلاعات گردآوری شده با استفاده از نرم افزار spss نسخه 20 و در سطح آمار توصیفی و استنباطی تحلیل واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. دانش آموزان در 10 جلسه 70 دقیقه ای تحت آموزش برنامه کفایت اجتماعی قرار گرفتند . پس از اتمام آموزش، با زمان دهی یک ماهه با همان پرسش نامه ها از والدین و معلمان پس آزمون به عمل آمد که یافته های پژوهش نشان داد تفاوت معنی داری در مهارت های اجتماعی، مشکلات رفتاری، کفایت اجتماعی و سازگاری اجتماعی مشاهده شد که بیانگر این است که برنامه آموزش مبتنی بر کفایت اجتماعی در ارتقای عملکرد رفتاری دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی تاثیر مثبتی دارد.

کلیدواژه ها:

کفایت اجتماعی ، عملکرد رفتاری ، دانش آموزان دختر