تحلیل و بررسی زیبایی شناسی معماری و شهرسازی در طراحی ایرانی-اسلامی

زیبایی معماری ایرانی-اسلامی یکی از عواملی است که باعث ماندگاری آن در جهان هنر شده است.شناخت بنیان های چنین زیبایی هایی ارزیابی از معماری را هموار کرده و برای این ارزیابی ، معیار های مناسبی به دست می دهد.درک زیبایی معماری ایران برای همگان مقدور است ، چرا که معماری ایران هنری کاربردی بوده و استفاده روزمره از آن ، این هنر را با زندگی مردم عجین ساخته است .زیبایی نمودی از پدیده است که پس از ادراک توسط حواس و انتقال به مرکز اندیشه یا مشاهده ادراک کننده، واکنشهایی مبتنی بر تجربه های اندوخته شده را در مخاطب برمی انگیزد بحث پیرامون مسایل زیباشناختی معماری صرفا یک بحث فلسفی، تیوری و مبتنی بر فرضیه هایی می باشد که از دیدن آثار به جای مانده حاصل شده است. در این مقاله سعی شده است با استفاده از روش تحلیلی ، توصیفی و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای به این سوال پاسخ داده شود که آیا معماری ایران مبانی زیبایی شناسی دارد و این مبانی چگونه تبیین و تعریف می شود . در نتیجه گیری ضمن صحه گذاشتن بر این سوال در می یابیم که زیبایی معماری ایرانی-اسلامی قابل تقسیم بندی به زیبایی های ظاهری(نمادین) و باطنی(هویتی) است که در حوزه ظاهری به عواملی مانند نور و رنگ و در حوزه باطنی به عواملی مانند مذهب و فرهنگ تقسیم می شود .مهمترین اصل در زیباشناسی ایرانی-اسلامی این است که همه چیز در عالم مظهری از زیبایی خداوند متعال است و جهان جلوهای از ذات اوست.

کلیدواژه ها:

زیبایی شناسی ، ایرانی ، اسلامی ، معماری