بررسی نقش شاخصهای فرهنگی استان در ارتقاء کیفیت سطح معماری مطالعه موردی: استان خوزستان

این پژوهش باهدف بررسی نقش شاخص های فرهنگی استان در ارتقاء کیفیت سطح معماری (مطالعه موردی: استان خوزستان) انجام شده است. درگذشته روح فرهنگ دارای ثبات بیشتر، بدون پویایی بود. تمایزهای قبیله ای، قومی، نژادی، فواصل، مرزهای عبور ناپذیر طبقاتی، وابستگی به اقلیم، سرزمین، آیین ها تاثیر خود را روی شکل و فضای معماری بر جا می گذاشت این ویژگی ها موجب پیدایش تفاوت های شکلی متمایزی در الگوهای زندگی، فضاهای زیستی و ابنیه ی نیایشی، آیینی و حتی سکونتگاه ها می شد ولی تحولات قرن حاضر موجب دگرگونی و تغییراتی در بین برخی جلوه های زندگی و فرهنگ جامعه شد. حرکت و روند معماری سنتی بازایستاد و از طرفی به علت سرعت وقوع تحولات، فرصت تطابق بافرهنگ را پیدا نکرد. درحالی که تحولات در کشورهای اروپایی گام به گام صورت گرفته بود و آن ها تا حد زیادی تغییرات را به راحتی جایگزین کردند. حال اگر برای دوباره جان گرفتن فرهنگ و معماری کشورمان عوامل اساسی آن شناخته شوند به حیات خود ادامه خواهند داد. معماری فقط مجموعه ای از سبک ها و فرم ها نیست و حتی کاملا با شرایط اجتماعی و اقتصادی خود را مشخص نمی کند، بلکه مجموعه ای از این هاست. مقاله حاضر سعی دارد که به این مسیله پرداخته و در این راستا مطالبی را ارایه نماید. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، ابتدا به بررسی تحقیقات و اسناد پیشین درزمینه تعریف فرهنگ و معماری و تاثیر این دو بر هم می پردازد، سپس با استفاده از تحلیل تحقیقات انجام شده. تاثیر فاکتورهای مهم بر تحقق این هدف تبیین می گردد. تا ارتباط بین موضوعات مختلفی که شناسایی شده اند پیدا شود.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، ارتقاء کیفیت سطح معماری ، شاخص های فرهنگی