پایدارسازی شیروانی های خاکی با محوریت روش های بیومهندسی

لغزش و گسیختگی جزیی اجتناب ناپذیر در شیروانی های خاکی می باشد. انتخاب روشی متناسب با شرایط پروژه و ملاحظات فنی،اقتصادی، زیست محیطی، زیباشناسانه و... از مهمترین مسایل در پایدارسازی شیروانی ها میباشد. ارایه روشی کارا باید بر پایه مطالعه دقیقخصوصیات شیروانی موجود صورت گیرد. جهت این مهم روش های بیومهندسی امروزه بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. این روش ها ضمن اینکهبه تنهایی جهت پایدارسازی بکار برده می شوند، می توانند جهت طولانی نمودن عمر مفید سایر سازه های فنی مطرح گردند . روشهایبیومهندسی اگرچه ممکن است از نظر تاثیر جنبه حفاظتی، پایدارسازی و منظرسازی نسبت به سازه های مکانیکی زمان طولانی تری را بخوداختصاص دهند، اما غالبا ارزانتر و بادوام تر می باشند و می توانند بصورت تلفیقی در کنار سایر روشهای پایدارسازی و یا به صورت مجزا بکارروند. هدف از این مقاله معرفی این روش ارزان، مطمین، دوستدار محیط زیست و پایدار در طول زمان جهت پایدارسازی شیروانی هاست.

کلیدواژه ها:

شیروانی خاکی ، تقویت پایداری ، روش های بیومهندسی