سنجش نظام توسعه سکونتگاه های روستایی شهرستان بوکان با روش شاخص مرکزیت

بررسی و شناخت وضعیت توسعه مناطق، قابلیت ها و تنگناهای آنها در برنامه ریزی منطقه ای از اهمیت بسزایی برخوردار است. امروزه آگاهی از نقاط قوت و ضعف مناطق نوعی ضرورت برای ارایه طرح ها و برنامه ها محسوب می شود. از آنجا که یکی از موانع مهم توسعه، وجود پدیده دوگانگی و عدم توازن های اقتصادی اجتماعی در سطح منطقه است، بر این اساس شناسایی بخش های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زیربنایی و ... در مناطق، از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. این امر زمینه مناسبی برای ارایه راهبردها و به کارگیری برنامه های مناسب توسعه نواحی و همچنین پی ریزی و ایجاد توسعه یکپارچه ناحیه ای و تحلیل وابستگی سکونتگاه های انسانی در سطوح نواحی می شود. مقاله حاضر بر مبنای روش توصیفی تحلیلی است و به منظور تعیین درجه توسعه یافتگی روستاهای اختاچی شرقی در شهرستان بوکان، چندین شاخص و زیر شاخص توسعه انتخاب و با استفاده از روش شاخص مرکزیت میزان توسعه یافتگی روستاها مشخص گردید در آخر روستاها براساس میزان توسعه یافتگی در 4 گروه دسته بندی شدند.

کلیدواژه ها:

توسعه یافتگی ، روستا ، شاخص مرکزیت ، شهرستان بوکان