حقیقت دعا از نگاه شیعه و کاتولیک و وجوه اشتراک و افتراق آن

حقیقت دعا از نظر شیعه روی آوری بنده به سوی خدا و طلب فیض و توجه خداوند نسبت به بنده است. روی آوری و طلب دو مولفه اصلی حقیقت دعای شیعی است. مولفه های مکمل دعای حقیقی شیعی عبارت است از توجه قلب، فطری بودن مطلوب، توحید، روی آوری خدا به انسان، عبودیت و در محضر خدا بودن. دعا از نظر شیعه عبادت و بلکه مخ عبادت تلقی شده است. حقیقت دعا از نظر کاتولیک صعود ذهن و قلب به سوی خدا و طلب خیر از اوست. صعود ذهن به سوی خدا و طلب دو مولفه حقیقت دعای کاتولیکی هستند. مولفه های مکمل دعای حقیقی کاتولیک عبارت است از حامل سر فصح، پاسخ ایمان، حرکت محبت، الهام روح القدس. دعا از نظر کاتولیک چنان اهمیت دارد که از آن به عنوان حامل سر عظیم یاد می شود. روی آوری به سوی خدا در حقیقت دعای شیعی و صعود ذهن و قلب به سوی خدا از مولفه های اصلی حقیقت دعا هستند که هر دو به یک معنا و مفهوم اند. طلب نیز در حقیقت دعای شیعی و کاتولیکی مولفه اصلی و مشترک است. علاوه بر این توجه قلبی، روی آوری خدا به انسان، شاهد دیدن خدا و در محضر او بودن از مولفه های مکمل مشترک در دعای حقیقی شیعی و کاتولیکی هستند. ابتنای دعای شیعی بر توحید محض و دعای کاتولیک بر تثلیث، محوریت دعای کاتولیک بر محبت و تاکید دعای شیعی بر خوف و رجا مسیله الهام کنندگی دعا توسط روح القدس و پاسخ ایمان بودن دعا از موارد اختلاف دعای شیعی و کاتولیک است.

کلیدواژه های حقیقت دعا از نگاه شیعه و کاتولیک و وجوه اشتراک و افتراق آن:

حقیقت دعا ، شیعه ، کاتولیک