نقش فرهنگ در شکل گیری و تدوین معیارهای طراحی خانه

خانه حریم فرهنگی است که ما را از دیگری جدا می کند و در عین حال زندگی و همزیستی ما با دیگران را ممکن میکند. مفهوم حریم و فردیت مفاهیم فرهنگی اند که از فرهنگی به فرهنگ دیگر تفاوت می کند. سکونت در کشور ما فاقد هرگونه دیدگاه فرهنگی اجتماعی بوده و با این موضوع کاملا بیگانه است، درنتیجه فعالیت مسکنسازی در ایران به خودیخود فعالیتی هویت زدا و تخریب کنندهی فرهنگ و زندگی اجتماعی است با توجه به پیشینه تاریخی اگر به معماری بناهای مسکونی معاصر و فضاهای موجود در آنها توجه کنیم به واژه هایی نظیر اتاقخواب، نشیمن، پذیرایی و ... برمیخوریم که درقیاس با عناوین فضاهای خانههای تاریخی بسیار عملکردی و فاقد کیفیت بوده و از نظر تعداد واژه نیز بسیار فقیر مینماید. با استفاده از جمع آوری داده از منابع مکتوب و مطالعات و شیوه تحلیلی؛ آنچه در این مقاله مدنظر است خوانشی از فرهنگو یافتن تشابهات و تفاوتهای زندگی مردم، با تامل در گذشته و درنظر گرفتن تکنولوژی و حرکت بسوی آینده است؛ بطوریکه، این دانستهها به یک بازتعریف از مفهوم خانهایرانی منجر شود و بتوان با مشخص نمودن معیارها و اولویتهایی، در طراحی خانههایی متناسب با فرهنگ ساکنان که دارای انعطاف لازم برای همگام شدن با شیوه زندگی کاربر و ایجاد تمایل برای انطباق کاربر با فضای مورد نظر، راهی برای بازآفرینی مسکن ایرانی جستجو کرد. طراحی همگرا و تدوین پرسشنامه در مورد ریزفضاها و تحقیق میدانی در هر سایت میتواند به نتایج عملکردی منتهی شود.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، خانه ، جهانی شدن ، امنیت عاطفی و فرهنگی