تجسم سمفونی انسان بررسی تقابل رفتار بشر و هنر

هنر و به طور مشخص معماری برای انسان آغاز شد. از هر هدف هنر که سخن بگوییم مساله ی وجود انسان مطرح می شود. از هنر غارنشینان، که برای بیان خود و ارتباط و آیین های اعتقادی شان بوده، گرفته تا هنر اسلامی و هنر دوران قبل از رنسانس اروپا، که گرچه سخن از مذهب می زند اما تمام آن بدون انسا نسازنده، محقق نمی شد و بدون انسان مخاطب بی معنا می شد، تا هنر دوران مدرن و بحث عملکرد، که به رابطه ی انسان با محیط باز می گردد، تا مقوله های هنر برای هنر، جنبش های حالت گرا برای بیان حالات انسانی، هنر پست مدرن و انسان برداشت کننده و بحث های مرگ مولف و هزاران هدف دیگری که برای هنرقایل بشویم یا هنرمند انسان است یا مخاطب هنر . هدف بررسی رابطه ی متقابل هنر و انسان است که چگونه می توان به رفتار انسانی که بطور دایم در گردش است به شکل نوعی سمفونی نگاه کرد و این سفونی را، که ازهر سو به آن نگاه کنید دارای هارمونی است، به تصویر کشید. بدین منظور به بررسی چند نمونه موردی، که در سراسر دنیا با هدف به تصویر کشیدن رفتار انسانی اجرا گردیده اند، پرداخته می شود.از طرفی انسان قسمت جدایی ناپذیر و به بیانی، مهم ترین بخش هنر و پدیدارشناسی هنر است و ازطرفی دیگر مقوله ای است که اگر هنرمند هم به اجبار انسان نباشد دخالت انسانی و اهمیت وی به عنوان مخاطب اثر در حال ناپدید شدن است . گویی دیگر مخاطب هنر انسان نیست، برای او پدید نمی آید، و هدف، دیگر بیان او نیست.... این تحقیق قصد دارد بیان کند که چگونه انسان حتی با این بی توجهی اش به مخاطب باز هم ناخودآگاه در حال بازآفرینی دنیای پیرامون خویش است.

کلیدواژه ها:

تصویرسازی ، تجسم تصویری رفتار انسان ، هنر تقابلی ، ناخودآگاه انسان ، هنر و آفرینش هنری