بررسی اصول معماری پایدار در خانه های تاریخی شهر کاشان (نمونه موردی: خانه صالح، خانه عطارها، خانه اصفهانیان، خانه تهامی، خانه آل یاسین)

فرآیند معماری پایدار به معنای روند طراحی فضا منطبق با رفتار و رابطه انسان است و هر چه به حصول این فرآیند کمک شایانی کند در راستای آسایش بخشی به فرد معماری پایدار نامیده می شود. استفاده از منابع طبیعی با هدف تامین نیازهای کنونی بشر و همچنین نسل های آینده مساله ایست که معماران را با توجه به رعایت اصول معماری .آسایش انسان سوق می دهد.در این پژوهش با تحلیل هایی در راستای عناصر موجود در معماری گذشته ونقش آنها در دستیابی به معماری بومی پایدار که استفاده از شرایط محیطی برای ایجاد آسایش در داخل بناها از اهداف مهم طراحی بوده اشاره شده است.روش تحقیق در این پژوهش به شیوه کتابخانه ای از نوع تطبیقی می باشد، برای حصول نتیجه خانه های صالح، عطار ها، اصفهانیان، تهامی، آل یاسین ار بین خانه های تاریخی کاشان انتخاب شده و در دو مرحله مورد بررسی قرار گرفت، در مرحله اول خانه ها بر اساس ابعاد و سطوح اشغال بررسی گردید و در مرحله بعد به بررسی پیرامون عناصر تشکیل دهنده هر خانه پرداخته شد که در نهایت با بررسی های صورت گرفته و مشاهدات عینی با اندکی تامل در زمینه معماری پایدار به پایداری این بناها در جهت آسایش فردی در این اقلیم رسیدیم به گونه ای که با توجه به عناصر فضایی موجود در فصول مختلف با کمترین اتلاف و صرفه جویی در مصرف انرژی به اصول معماری پایدار در این اقلیم دست یافته شد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، خانه های کاشان ، اقلیم گرم و خشک