شناخت موانع، محدودیت ها و شاخص های توسعه پایدار شهری

امروزه در دنبای کنونی توسعه پایدار شهری یکی از بارزترین و جامع ترین مفاهیم در همه زمان هاست. توسعه ی پایدارشهری به معنی ارایه راه حل هایی درمقابل الگوهای سنتی کالبدی، اجتماعی واقتصادی توسعه می باشد که بتوانند ازبروز مسایلی همچون نابودی منابع طبیعی، تخریب اکوسیستم ها، آلودگی ، افزایش بیرویه ی جمعیت ،رواج بی عدالتی وپایین آمدن کیفیت زندگی انسان هاجلوگیری کند.توسعه پایدار شهری در مفهوم گستردهآن،چنان است که با بهره برداری صحیح و کارآمد از منابع پایه،طبیعی،مالی و نیروی انسانی برای دستیابی به الگوی مصرف مطلوب می توان به وسیله آن گام های بلندی در جهت توسعه پایدار برداشتو نیز می توان با بکارگیری از امکانات فنی و ساختار و تشکیلات مناسب برای رفع نیاز نسل امروز و آینده بطور مستمر رضایمندی مردم هر جامعه را فراهم ساخت.در ایران در سال های اخیر به موضوع توسعه ی پایدارشهری در ابعادگوناگون پرداخته شده است که نشان دهنده ارزشمند دانستن این رویکرد در کشور است.آن چه در این میان تاحد زیادی مورد غفلت واقع شده است تشخیص دقیق وصحیح شاخص های توسعه ی پایدارشهری درادبیات توسعه ساختار فضایی شهرها و توجه عمیق به نقش مدیریت شهری است. بنابراین هدف اصلی پژوهش این مقاله تبیین شناخت موانع، محدودیت ها و شاخص های توسعه پایدار شهریمی باشد و رویکرد حاکم بر پژوهش این مقاله بصورت توصیفی و تحلیلی است.در این مقاله از مفاهیم توسعه پایدار،اهداف توسعه پایدار و شاخص های توسعه پایدارشهری ضمن تعاریف و مفاهیم مستدل و روشن رویکردهای توسعه پایدارشهری نیز مورد تفسیر و تحلیل قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

استراتژی توسعه پایدارشهری ، زیست محیطی ، موانع و محدودیت ها ، شاخص ها