بررسی عوامل موثر بر تقویت رفتار صادرات محور شرکتهای ایرانی

رفتار صادرات محور شرکتها به طور گسترده ای به عنوان منبعی برای کسب مزیت رقابتی شناخته شده است. با تقویت آن می توان مزیت های موقعیتی در حوزه ایجاد ارزش مشتری و کاهش هزینه نسبی، کسب نمود. در این مقاله، با معرفی مدل رفتار صادرات محور، مجموعه بزرگی از متغیرهای پیش نیاز که شامل: ساختار سازمانی، سیستم های صادراتی، عوامل مرتبط بامدیریت ارشد، هماهنگی صادراتی و وابستگی به صادرات و همچنین عوامل تعدیل کننده که شامل: تلاطم محیطی و تجربه صادراتی است، مورد بررسی قرار گرفته است. هدف این بررسی، آزمون این مدل در بین شرکتهای صادراتی در کشور ایران میباشد، تا میزان اثرگذاری هر کدام از این عوامل جهت برنامه ریزی بهینه مشخص گردد. با استفاده از تکنیک های تحلیل عاملی تاییدی و مدلسازی معادلات ساختاری فرضیات مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که، از بین عوامل پیش نیاز،وابستگی به صادرات، بیشترین تاثیر و ساختار سازمانی با ابعاد رسمی و متمرکز دارای کمترین تاثیر بر تقویت صادرات محور" href="https://civilica.com/search/paper/k-%D8%B1%D9%81%D8%AA%D8%A7%D8%B1%20%D8%B5%D8%A7%D8%AF%D8%B1%D8%A7%D8%AA%20%D9%85%D8%AD%D9%88%D8%B1/">رفتار صادرات محور می باشند. از سوی دیگر دو متغیر تعدیل گر اثر قوی بر روابط هر کدام از پیش نیاز ها و صادرات محور" href="https://civilica.com/search/paper/k-%D8%B1%D9%81%D8%AA%D8%A7%D8%B1%20%D8%B5%D8%A7%D8%AF%D8%B1%D8%A7%D8%AA%20%D9%85%D8%AD%D9%88%D8%B1/">رفتار صادرات محور دارند. لذا نتایج حاصله، زمینه را برای برنامه ریزی صحیح برای هر یک از پیش نیاز ها با در نظر گرفتن عوامل تعدیل کننده در محیط های صادراتی، مهیا می کند.

کلیدواژه ها:

رفتار صادرات محور ، صادرات ، شرکتهای ایران