سازمانهای امروزی در گذر از پارادایم نوگرایی به پسانوگرایی

تعابیر مدرن )نوگرایی( و پست مدرن )پسانو گرایی( وارد رشته های مختلف ،ازجمله هنر،ادبیات،اقتصاد ، علوم اجتماعی و... شده است به نحوی که تیوری های قبلی را تحت الشعاع قرار داده و آنها را ناکافی میداند. بنابراین طبیعی است که این اندیشه ها ،وارد عرصه مدیریت و سازمان شود چرا که رشته مدیریتترکیبی از رشته های علوم انسانی ،علی الخصوص علوم اجتماعی است. این نوشتار با مروری اجمالی براندیشه های ظهور نوگرایی و رویکرد تکامل یافته و انتقادی پس از آن تحت عنوان پست مدرنیسم یا فرانوگرایی در زمینه های مرتبط با مفهوم سازمان, ابتدا به معرفی و مقایسه برخی ویژگیهای سازمانهاینوین مدرن با سازمانهای فرانوین پست مدرن می پردازد و سپس به برخی از ابعاد فرایند مدیریت در سازمانهای پست مدرن بخصوص زمینه های مطالعاتی آن اشاره می کند . پسامدرنیسم درواقع ریشه در مفهوم مدرنیته و مدرنیسم دارد و بدون توجه به آن، شاید به خوبی قابل دریافت و ارزیابی نخواهد بود.اساس جامعه مدرن بر روند صنعتی شدن، پیشرفت علم و فناوری نوین استوار است. شاید بتوان گفت که درحال حاضر جدیدترین و فراگیرترین اندیشه های فکری و اجتماعی در مجامع غربی جریانیاست که به جنبش پسامدرن معروف شده و به نوبه خود تاثیری جهانی در نحوه نگرش به پدیده ها در دنیای معاصر داشته است.

کلیدواژه ها:

پارادایم ، پسانوگرایی ، سازمان ، مدیریت ، نوگرایی