اثر بخشی گروه درمانی شناختی رفتاری بر تاب آوری وترس از ارزیابی منفی معتادین . بهبود یافته مرکز اعتیاد ندای امید شهرستان مرند سال 1394

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی – رفتاری بر تابآوری وترس از ارزیابی منفی معتادین بهبودیافته انجام گرفت. روش پژوهش: بدین منظور 30 نفر از بیماران خودمعرف ترک اعتیاد به مرکز درمان اعتیاد ندای امید شهرستان مرند مراجعه کرده بودند بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. در ابتدا بعد از ارزیابی اولیه)مصاحبه انگیزشی وخطکش آمادگی( با استفاده از پرسشنامه تابآوری و پرسشنامه ترس از ارزیابی منفی به عنوان پیش آزمون مورد سنجش قرار گرفتند، سپس آزمودنی ها در یک گروه آزمایشی )که درمان گروه درمانی شناختی – رفتاری روی این گروهاجرا شد( وگروه کنترل )که به انتظار ماندند تا دوره درمان پایان پذیرفت( جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 11 جلسه و هفته ای دو بار تحت درمان گروهدرمانی شناختی رفتاری قرار گرفتند و بلافاصله بعد از درمان ارزیابی شدند. یافتهها: میانگیننمرات در تابآوری و ترس از ارزیابی منفی در گروه آزمایش در مرحله پسآزمون تغییر معناداری را نشان داد اما در مرحله پیگیری تغییر ایجاد شده معنادار نبود. نتایج: یافتهها بیانگر اثربخشی گروهدرمانی شناختی رفتاری بر تابآوری و ترس ازارزیابی منفی معتادین بهبودیافته بود.

کلیدواژه ها:

گروهدرمانی شناختی رفتاری ، تابآوری ، ترس از ارزیابی منفی ، اعتیاد