ارایه ی الگوریتمی برای افزایش یادگیری و انتقال دانش در اجتماعات کاری با رویکرد نوآوری (مطالعه موردی در سازمان های فناوری محور)

امروزه با پیچیدگی رقابت، نوآوری به عنوان یکی از مزیت های اصلی برای حیات شرکت ها محسوب می شود. یکی از راه های افزایش نوآوری،افزایش جریان دانش بین افراد در اجتماعات کاری می باشد. در این مقاله با استفاده از شاخص ها و مدل ریاضی سعی در ارایه ی الگوریتمی داریمکه با استفاده از عوامل داخلی تاثیرگذار بر روی یادگیری (سطح دانش اولیه ی افراد، ضریب فاصله، ضرایب تمایل، انگیزه و توانایی یادگیری، سهمدانش مشترک بین افراد، و نرخ خلاقیت افراد) میزان انتقال دانش را بین افراد حداکثر می کند. همچنین عوامل خارجی تاثیرگذار بر روییادگیری (نوع و ساختار اجتماعات کاری) را نیز در نظر خواهیم گرفت. همچنین دو نوع انتقال دانش که شامل به اشتراک گذاری دانش و بحث می باشد را در نظر گرفته ایم. محدودیت های زمان و هزینه نیز در نظر گرفته شده اند. یک مطالعه ی موردی نیز بر روی یک سازمان تحقیقاتیفناوری محور انجام شده است. درنهایت میزان سطح دانش نهایی افراد را با تغییر زیر مولفه های ارتباطات، رهبری، و نحوهی مشارکت افراد بهدست آورده و با نتایج قبلی مقایسه خواهیم کرد.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، نوآوری ، اجتماعات کاری ، مدل ریاضی در مدیریت دانش