بررسی حس تعلق به مکان در شهر های جدید( مطالعه موردی شهر جدید مجلسی)

ساخت شهرهای جدید به معنای خاص آن و آنچه امروزه از این عبارت مد نظر میباشد به بعد از انقلاب صنعتی باز میگردد که پیشگام آن ابنزرهاوارد در انگلستان میباشد. در ایران نیز شهرهای جدیدی که در چند دهه اخیر احداث گردیده شد بیشتر با هدف جذب سرریز جمعیت کلان شهرها بوده است ولی ساکنین این شهرها به دلیل نداشتن حس تعلق به مکان و وابستگی به شهر مدت زیادی در این شهرها باقی نمیمانند و به همین دلیل این گونه شهرها از رسیدن به هدف خود باز مانده و سرمایه گذاری کلان در این شهرها نیز بینتیجه باقی میماند، لذا هدف این پژوهش، بررسی نقش مولفههایی نظیر دسترسی به خدمات، مدت سکونت، و ویژگیهای فردی برروی حس تعلق به مکان ساکنین شهر جدید جدید مجلسی میباشد و درنهایت ارایه راهکارهایی جهت ارتقاء این حس در ساکنین شهر میباشد. روش کار در این پژوهش ترکیبی از روشهای توصیفی، تحلیلی و اسنادی میباشد وبا استفاده از روش میدانی و کتابخانهای به کمک پرسش نامه، مصاحبه و مشاهده اطلاعات لازم جمع آوری گردید وبا استفاده از نرم افزار spss ،پرسش نامهها، جداول، نمودارها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و در نهایت نتایج تحقیق نشان داد که:1 .توجه به نیازهای متفاوت ساکنین شهرهای جدید از جمله نیازهای فرهنگی، اجتماعی، تفریحی و. . . . 2 .توجه به آسایش بصری، آسایش محیطی، منظر مناسب، سرزندگی و نشاط شهرها ی جدید 3 .ساخت شهرها با توجه به فرهنگ مردم و آگاهی از ویژگیهای مردمی که قرار است در شهر ساکن شوند 4 .تناسب سازی شهر با زمان و پیوند با گذشته و حال 5 .ایجاد تنوع و تقویت در زمینه اقتصاد شهرهای جدید در ارتقاء حس تعلق به مکان در شهرهای جدید بسیار اهمیت دارد.