اندیشه
پایداری به عنوان یکی از مباحث اساسی کشورها شناخته شده و در فرایند توسعه آن را تعریف می نمایند. برانت لند توسعه پایدار را توسعه ای می داند که نیازهای نسل کنونی را بدون به خطر انداختن توانایی های نسل های آینده مرتفع سازد. در این فرایند تاثیر متقابل اقتصاد ، اجتماع و محیط زیست مورد توجه قرار می گیرد . انسان شهرنشین ، به عنوان رکنیاز توسعه همواره در ارتباط با محیط زندگی خود قرار داشته و بخش قابل توجهی از رفتارهایش ، ناشی از تاثیر متقابل عامل های اقتصادی ،
اجتماعی و محیطی در
فضای شهری بدست می آید.
پایداری اجتماعی در گرو تامین نگرش، دانش واطلاعات ، مشارکت، آگاهی و
سرزندگی برای همه جامعه است. بدین ترتیب عدالت
اجتماعی و حیات جامعه در
پایداری الزامی می گردد. هدف مقاله حاضر ، شناخت ارتباط
پایداری و
سرزندگی در فضاهای شهری است. در این پژوهش ، پایداریدر ابعاد اقتصادی ،
اجتماعی و زیست محیطی مورد بررسی قرارگرفته وشناختی ازسرزندگی در
فضای شهری بدست می آید. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی است و اطلاعات به صورت کتابخانه ای جمع آوری شده است. نتایج نشان دهنده این است که بین
پایداری و
سرزندگی فضای شهری ارتباط مستقیمی وجود دارد و یکی از تاثیر گذارترین عامل ها در
پایداری ،سرزندگی در
فضای شهری است.