معماری مجتمع قضایی عمومی : با رویکرد روانشناسی محیط

اصلی ترین محور اجرایی هر دادگاهی عدالت است. دادگاه جایی است که در آن باید بر اساس عدالت رفتار شود. درچنین حالتی باید فضاها نیز خود عادلانه طراحی شوند. طراحی فضاها باید بهترین پاسخ روانی و رفتاری را به کاربران بدهد.منظور از اجرای عدالت ، حل اختلافات و درگیری های افراد با یکدیگر یا افراد با دولت بر طبق قوانین مصوب می باشد. اینوظیفه خطیر بر عهده قوه قضاییه گذاشته شده است که قوه ای مستقل و پشتیبان حقوق فردی و اجتماعی و مسیول تحققبخشیدن به عدالت است. با توجه به بازدیدهای اخیر از ساختمان های دستگاه قضایی ایران چنین دریافت می شود که هیچکدام از بناهای یادشده نشان دهنده اعتبار و شان مطلوب یک دستگاه قضایی عادل و کارآمد نیست. در صورتی که این بناهاباید معرف هویت ، فرهنگ و جایگاه تمدن ملت ایران باشند و در فضاهای شهری به عنوان نمادی از مفاهیم سنت هایایرانی ، اسلامی و مدرن )مردم سالار( نمود پیدا کنند. بنابراین ضروری دیدم که عناصر روانشناسی محیط را در دادگاه هابررسی کنم . این مقاله در پی یافتن پاسخ این سوال که فضای دادگاهی با توجه به اینکه فعالیت های پرتنشی در آن انجاممی شود ،چگونه فضایی باید باشد می باشد . روش تحقیق در این پروژه بر اساس هدف ، کاربردی ؛ بر اساس روش ،توصیفی ؛ و بر اساس رویکرد ، کیفی است . فرضیه مقاله پیش رو بر آن است که دادگاه باید فضایی باشد که در عین داشتنحس امنیت و شفافیت ، حس آرامش )آرامشی که در فضای روانی افراد در محیط وجود ندارد ( را به محیط القا کند و نیز در عین داشتن اقتدار و قدرت ، نماد جامعه ای باشد که قوانین در آن اجرا می شود.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیطی ، مکان های قضایی ، نیازهای روانی ، دادگاه