پارامتر جایگاه هسته در زبان فارسی: رویکرد نظریه بهینگی

هدف از مقاله حاضر برسی مسیله جایگاه هسته در گروه های نحوی زبان فارسی در چارچوب نظریه بهینگی است با استفاده از محدودیتهای هم ترازی نحوی پیشنهادی گریمشاو 2002، که در این مقاله به صورت Align-Left/Right(X, XP) بانویسی می شود مک کارتی، 2008 سعی بر این است که مرتبه بندی منسجمی از محدودیتهای مرتبطی ارایه شود که در ارتباط با جایگاه هسته نسبت به متمم آن در درون گروه های نحوی زبان فارسی، فعال و تعیین کننده هستند.، با توجه به غیریکنواخت بودن جایگاه هسته در گروه های مختلف در زبان فارسی چنین نتیجه گرفته می شود محدودیت کلی Align-Left(X, XP) که بر هسته آغازین بودن گروه های نحوی دلالت دارد. در بیشتر ساختهای نحوی این زبان، بسیار تعیین کننده است همچنین موارد استثنای هسته پایانی یعنی گروه فعلی و گروه حالت نمای را توسط محدودیتهای خاص تری با ارزش مخالف که در مرتبه بالاتر قرار می گیرند پوشش داده می شوند که به ترتیب عبارت ند از Align-Align-Right(K, KP)و Right(V, VP)

کلیدواژه ها:

پارامتر جایگاه هسته ، گروه های نحوی ، نظریه بهینگی ، زبان فارسی