تبیین جایگاه ناصرخسرو در شعر انتقادی

شعر انتقادی شاخه ای از شعر تعلیمی به شمار می رود. شاعر در این نوع شعر از مظالم و بیدادگری های حاکمان و عاملان آنها انتقاد می کند و از سوی دیگر آموزه هایی از سیاست و اجتماع را به مخاطب می آموزد. شاعران برای بیان مضامین سیاسی و اجتماعی شیوه هایی را پیش می گیرند که تابع شرایط سیاسی و اجتماعی است. ناصرخسرو قبادیانی یکی از شاعران منتقد است که با جرات و شهامتی تمام زبان به انتقاد می گشاید و اجتماع و عناصر آن را به باد انتقاد می گیرد. ناصرخسرو به طور مستقیم به عنوان شاعری مکتبی و متعهد، از اجتماع و دولت خرده گیری و عیب جویی می کند و تنها هدف او اصلاح امور مردم است. این مقاله بر آن است که عوامل شتاب دهنده انتقادات اجتماعی و سیاسی را در شعر ناصرخسرو مورد بررسی قرار دهد. آنچه که زمینه انتقاد را در شعر ناصرخسرو فراهم کرده است، عوامل زیر هستند: ستم و تعدی حاکمان و عمال به مردم و حقوق آنان، از بین رفتن امنیت اجتماعی و سیاسی، فساد اخلاقی درباریان، عدم ثبات سیاسی، ریا و تزویر حاکمان و وابستگان به حکومت، مال اندوزی و مادیگری پادشاه و درباریان، پایمال شدن دین، رواج تعصبات مذهبی و در نتیجه بروز مناقشات و مجادلات، فساد علما و فقها و غیره.

کلیدواژه ها:

انتقاد اجتماعی ، تعصبات مذهبی ، انتقاد ، شعر مکتبی