نگاه تطبیقی به تفسیر آلاء الرحمن و المیزان از منظر قرآن به قرآن

علامه بلاغی از مفسرین گرانسنگ تشیع در قرن چهاردهم هستند، با توجه به گستردگی علوم و فنون علامه در زمینه تفسیر و سایر معارف دینی، و با توجه به حضور پررنگ مرحوم بلاغی در متن جامعه و تعارض وی با مخالفان و جدال با آنها و اینکه ایشان دغدغه پاسخ به شبهات را داشته اند و با توجه به این مطلب که روش تفسیرعلامه در کتاب آلاء الرحمن ریشه در تفسیر ایمه داشته است و از طرفی در قرون معاصر گفته شده که علامه طباطبایی تنها مفسر روش قرآن به قرآن با محوریت غرر آیات و تکیه بر روایات ایمه می باشند و به بیان دیگر ایشان پایه گذار نهضت قرآن به قرآن در قرن معاصر بوده است،در این مقاله سعی شده با نگاهی تطبیقی به این دو تفسیر توجه شود، روش مورد استفاده در این پژوهش بصورت کتابخانه ای می باشد. در این نوشتار ما این فرضیه را مطرح نمودیم که علامه بلاغی زودتر از علامه طباطبایی اندیشه نهضت قرآن به قرآن با تکیه بر روایات ایمه را پایه گذاری نموده اند. برای اثبات این فرضیه نگاهی به تاریخ آغاز نهضت و ادله هایی از زبان خود علامه بلاغی و نمونه هایی از کتاب تفسیر ایشان را بررسی کرده ایم و پس از بررسیها به این نتیجه رسیدیم که به طور قطع علامه بلاغی را به عنوان پایه گذار نهضت قرآن به قرآن در قرن معاصر در تشیع معرفی نماییم.