جایگاه پیشگیری از آسیب اجتماعی و وقوع جرم در آموزه های دینی

در تاریخ اجتماعات بشری مفهوم و فعلی به عنوان جرم پدید آمده است، در واقع جرم یک پدیده ی تاریخی محسوب می شود که در جوامع بشری سابقه داشته و دارد و همواره با مباحث مختلفی همراه بوده است. از مهم ترین و کارآمدترین راهکارهای مورد نظر انسان ها در مقابله با جرم، پیشگیری از آن می باشد. در این زمینه، نظریه های گوناگون و بسیاری از سوی جامعه شناسان مطرح شده است که البته این نظریه ها اغلب در ظرف زمانی و مکانی خاص کاربرد داشته اند. دین مبین اسلام به عنوان یگانه مکتب توحیدی و جهانشمول، به پدیده جرم توجه داشته است و در دستورات الهی موجود در قرآن کریم و نصایح ایمه اطهار (ع) راه های سعادت دنیوی و اخروی جهانیان بیان شده و بر ما معتقدان به این دین مبین فرض است دستورات الهی را فهم کرده تدبر نماییم و راهکارهای جلوگیری از آسیب اجتماعی و وقوع جرم در این مکتب را متوجه گردیم. در اندیشه پاک الهی توحیدی اسلام، جرم فعلی خلاف دستور الهی یعنی کاری حرام محسوب گردیده و برای پیشگیری از وقوع آن و ریشه کن کردن ریشه های آن، مقررات و راهکارهایی شفاف و مفید ارایه شده است. این مقاله بر آن است تا علل وقوع جرم و راه های پیشگیری از آن را از منظر آموزه های دینی اسلام فحص و جستجو نماید. تحقیق کنونی به شیوه توصیفی بوده و با استفاده از روش تحلیل اسنادی و مطالعات کتابخانه ای می باشد. این مقاله نتیجه میگیرد که در آموزه های مکتب توحیدی اسلام، تهذیب نفس و اصلاح فکر و عمل در سطح فردی و نیز به کارگیری اقدامات پیشگیرانه در سطح اجتماعی از وقوع جرم تاثیر بسزایی خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

جرم ، علل وقوع جرم ، پیشگیری از جرم ، آموزه های دین مبین اسلام