دین پژوهی با رویکرد ادبی

ادبیات ثمره ی خردورزی ملت ها و نمایانگر دانایی و برنایی نسل های متواتر جوامع است و پژوهش های ادبی نه تنها توانایی پژوهشگران را در دریافت شکل و معانی آثار ادبی برملا می سازد؛ بلکه میزان فرهیختگی صاحبان آن آثار را هویدا می کند. اما گاهی پژوهش های ادبی ضمیمه ی برنایی پژوهشگری قرار می گیرد که دستیابی بدان مستلزم کنجکاوی مضاعفی است تا از لابلای آثار علمی و دینی وی منش ادبی و شیوه ی پژوهشی او در ادبیات آشکار گردد. در همین راستا می توان از استاد مطهری (ره) به عنوان نویسنده ای توانا که آثار متنوعی در حوزه ی معارف دینی برجای نهاد، یاد کرد. با آن که از مجموع آثار استاد مطهری (ره) تنها داستان راستان عنوانی کاملا ادبی دارد، اما سایر آثار وی از جمله خدمات متقابل اسلام و ایران ، سیری در نهج البلاغه ، حماسه حسینی سرشار از مضامینی است که خط سیر ادب پژوهی استاد (ره) را نمودار می سازد. از همین رو پژوهش حاضر درصدد تبیین روش ادب پژوهی استاد مطهری(ره) با تکیه بر آثار مذکور است. روش کار توصیفی – تحلیلی بوده و مهمترین نتیجه کارکرد تاریخ نگاری ادبی در ارایه ی اطلاعات، نقد ادبی در بیان آراء و نظرات اهل اندیشه و پالایش داده های غیرعلمی و تردید آمیز و فن داستان نویسی دربیان رویدادهای تاریخی توسط استاد (ره) است.

کلیدواژه ها:

استاد مطهری(ره) ، تاریخ نگاری ادبی ، داستان تاریخی