شناسایی ارقام سازگار انار جهت بهرهبرداری بهینه از منابع آب شور در مناطق کویری

در مناطق خشک و نیمه خشک ایران، اکثر آبهای آبیاری، دارای درجات مختلفی از شوری میباشند. با توجه به اهمیت و ضرورت کاربرد آبهای شور در کشاورزی مناطق خشک، تعیین حد تحمل و میزان مقاومت گیاهان استراتژیک منطقه نسبت به شوری خاک و آب دارای جایگاه ویژهای است. این پژوهش به منظور بررسی و شناخت بهتر مقاومت گیاه انار به شوری و تعیین مقاومت ارقام مختلف آن نسبت به شوری منابع آب و خاک، در استان یزد به عنوان یکی از مراکز تولید انار در کشور، در قالب طرح کرتهای خورد شده، با سه تیمار شوری آب آبیاری 4، 7 و10 دسی زیمنس بر متر به عنوان فاکتور اصلی و ده رقم انار، که عبارتند از 1-گبری، 2- ملس اصفهانی، 3- زاغ ، 4- شهوار، 5- ملس یزدی، 6- ترش زابل، 7- خفری جهرم، 8- وشیک سراوان، 9- تب و لرز و 10- پوست سیاه، به عنوان فاکتور فرعی در سه تکرار صورت گرفت. در طول دوره رشد یادداشت برداری از وضع ظاهری تیمارها، شامل رشد رویشی (طول و تعداد شاخه اصلی و قطر تنه ) و میزان نکروزه و کلروزه شدن و ریزش برگها در طول دوره رشد نیز انجام شد. بر اساس وضعیت نهال‌ها و با توجه به نتایج بدست آمده ، رقم وشیک سراوان به عنوان مقاومترین رقم به شوری، معرفی میگردد. رقمهای ملس یزدی و تب و لرز نیز بعد از این رقم مقاومت نسبتا خوبی از خود نشان دادند. سایر رقم‌ها یا مقاومت چندانی به شوری نداشتند یا بعد از مدتی (حتی سال دوم) خشک گردیدند.

کلیدواژه ها:

انار ، رقم ، شوری آب آبیاری ، مقاومت به شوری