بررسی مشکلات ایمنی عابرین پیاده در راههای بین شهری (مطالعه در استان گیلان)

قدمت پیاده روی به اندازه عمر بشر واولین و ساده ترین نوع سفر است. علیرغم سابقه بسیار زیاد پیاده روی، معیارهای طراحی اغلب آیین نامه ها و دستورالعمل ها بر مبنای استفاده وسایل نقلیه از راه ها است. این مساله باعث شده است که راه ها برای استفاده عابرین پیاده ناایمن و خطر آفرین باشد. باید توجه داشت که عابرین پیاده آسیب پذیرترن کاربران راه به حساب می آیند. چرا که در اکثر موارد، تصادفات با عابرین پیاده منجر به جراحت شدید یا مرگ آنان میگردد. بررسی توصیفی وضعیت قربانیان ناشی از تصادفات رانندگی در بهار 1383 نشان داده است که بیش از 20 درصد کشته شدگان حوادث جاده ای کشور را عابرین پیاده تشکیل می دهند. همچنین ذکر این نکته قابل توجه است که عابرین مسن و کودکان، در معرض خطر بیشتری نسبت به سایرین قرار دارند. به عبارت دیگر سن 42 درصد متوفیان حوادث جاده ای بیشتر از 80 سال و 19 درصد آنان کمتر از 10 سال بوده است. لذا مشخص می گردد که عابرین پیاده کشور ازایمنی کافی برخوردار نبوده و باید توجه بیشتری به ایمنی آنان شود. در این مقاله سعی شده است که عوامل خطر آفرین در ایمنی عبور و مرور عابرین راه های برون شهری استان گیلان مورد بررسی قرار گیرد و راهکارهای ایمن سازی عبور و مرور عابرین پیاده در این استان ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

ایمنی عابرین ، راه بین شهری ، عابر پیاده ، تسهیلات عابر پیاده