مفهوم تطبیقی سلاح در فقه امامیه و حقوق کیفری ایران

مفهوم سلاح و پاسخ به این سوال که از عموم اشیاء کدام اختصاصا سلاح تلقی میشود از منظر نظام حقوقی حایزاهمیت فراوان است. قانونگذار ایران در قوانین مختلف همواره بدون تعیین مفهوم یا تعریفی جامعومانع الفاظ اسلحه یا سلاح را با ذکر برخی از مصادیق بهکاربرده است. این شیوه تقنینی سبب اختلافنظر و حتی تعارض در رویه قضایی و دکترین گردیده است. اختلاف در مفهوم سلاح و تعیین مصادیق آن صرفا منحصر به حقوق کیفری ایران نبوده و در فقه نیز این وضعیت مشاهده میشود. تفاوت نظرات ناشی از واگذاری تفسیر عرفی مفهوم و مصادیق سلاح به لحاظ تفاوت کاربرد اشیاء در مکانها و زمانهای متفاوت و نیز فقدان نص صریح قانونی در این خصوص میباشد. بنظر میرسد در خصوص مفهوم سلاح و بررسی مصادیق آن باید ابتدا هدف از ساخت اشیاء را مدنظر قرار داد. سلاح را میتوان به این صورت تعریف نمودادواتی که هدف از ساخت آنها نزد عرف برای بکارگیری در منازعه بوده و عمدتا برای انتفاع در نزاع و درگیری بکار میروند به عنوان راه حل اساسی پیشنهاد میشود قانونگذار با تصویب مقررات جدید در صدد تعریف جامعی از سلاح با ذکر شرایط و مصادیق انحصاری آن برآید. طرح الحاق دو تبصره به ماده 617 قانون مجازات اسلامی )کتاب پنجم – تعزیرات( نیز به لحاظ اجمال واجد ابهامات مذکور در این پژوهش میباشد

کلیدواژه ها:

سلاح ، اسلحه ، کیفری ، فقه ، مفهوم