تاثیر پذیری تحولات نظری قرن 12 بر درام با نگارش نمایشنامه هیچ لابیرنتی در کار نیست

نگارش نمایشنامه فوق متاثر از پژوهش های صورت گرفته نظریات قرن حاضر در باب درام است. از قرن نوزده به بعد، دنیای درام و نمایشنامه نویسی شروع به شکستن قالب های پیشین خود به ویژه قالب ارسطویی کرده.انسان مدرنیته از خود بیگانه، رهاشده در هستی. یک انسان تک ساحتی در تقابل با چیزی قرار نمی گیرد و درصدد حل چیزی برنمی آید. و این امر ساختمان جدیدی در نمایش را به وجود می آورد که ایستاست و دایره ای شکل. شخصیت های اسطوره ای و حماسی که واجد قدرتی خارق العاده بودند و نقش قهرمان، را برای مردم بازی می کردند به آدم های تغییر یافته شکل دادند که از هیچ ارزشی برخوردار نبودند. بنابراین مدرنیسم تغییر ارزش ها سنتی نیست بلکه یکسره انهدام آنهاست. این امر منجر به پیدایی بستر دیگری در پهنه نمایشنامه نویسی و عرصه درام می شود. فرهنگ در جوامع مدرن اصالت و رسالت خود را از دست داده و به تدریج و از دورن شروع به دگرگون کردن و تغییر دادن تمامی مبانی ارزشی خود کرده است آنچه که نسبت به آنها به چشم سنت نگریسته می شد این بار با شتاب و سرعتی برابر نور در تقابل با آنها برخاسته، به فرهنگ رخدادها و تغیرات هر روزه مبدل می شود و زایش پسامدرنیسم می شود. بدین ترتیب پسامدرنیسم با تغییر و عدم ثبات التقاط بی ریشگی و ناواقعی بودن توام است. در واقع تفاوت بنیادین و اصولی مدرنیسم و پست مدرنیسم در آنست که مدرنیسم موجب انهدام سنت های چند هزارساله گردید، لیکن پسامدرنیسم، عناصر مدرنی را که اینک تبدیل به سنت شده است را مورد شک و تردید قرار می دهد و اکنون که وارد هزاره سوم شده ایم این طرد و نفی و شکست سنت ها آنچنان شتاب گرفته که به روزمرگی مبدل شده است.

کلیدواژه ها:

درام ، مدرنیسم ، پسامدرنیسم