بررسی روش همگن سازی خطی در سازه های بنایی

این تحقیق بر استفاده از روش همگن سازی خطی در سازه های ناهمگن بنایی دو بعدی با پیکربندی منظم متمرکز می شود. بدین منظور کوچکترین جز تکرار شوند در سازه مذکور – المان پایه – با المانی هگن، ارتوتروپ و خطی معادل می گردد. بدین ترتیب در مقایسه با مدل پر جزییات که در سراسر اجزای بنایی – ملاتها وبلوکها- به طور مجزا مدل و در مرز ملات و بلوک مش بندی شده اند، زمان مدل سازی و حجم محاسبات کاهش می یابد. در این مقاله نحوه بدست آوردن پارامترهای ارتوتروپیک المان همگن به روش المان محدود و روش انرژی تشریح می گردد و تنشهای معادل بدست آمده در مدل همگن ، با واسطه ماتریس های انتقالی به هر یک از تشهای گرههای مربوط به المان پایه ریز مدل شده متناظر می گردد. همچنین بامثالی عددی دقت بالای استفاده از این المان همگن-ارتوتروپ، در پیش بینی تغییر مکانها وسختی سازه در مقایسه بامدل پر جزئیات و دقت قابل قبول آن را در پیش بینی تنشها بررسی می شود. در نهایت با فرض اینکه هر یک از اجزای بنایی رفتاری خطی – شکننده دارنده و از معیار شکست رانکین در کشش و فون – میسز در فشار پیروی میکنند، مننی های تسلیم دو بعدی ای برای المان همگن فوق ارائه می گردد که به دلیل ناهمگنی المان پایه شکل آن زاویه دار بوده وبا تغییر تنش برشی به شدت تغییر می کند.

کلیدواژه ها:

سازه بنایی ، همگن سازی خطی ، المان محدود ، المان پایه ، المان همگن - ایزوتروپ ، منحنی تسلیم