تجلی حکمت معماری اسلامی بر معماری پایدار در راستای معماری هویتگرا و دانش بنیان

یکی از جنبه های مورد تاکید دین اسلام توجه و احترام به طبیعت و بهره گیری از توانمندیهای محیط برای ایجاد شرایط آسایش ساکنین است که معادل معماری پایدار امروزی شناخته می شود. با توجه به بحران انرژی ، لزوم مطالعه در باب معماری پایدار از طریق حکمت معماری اسلامی درک شده و بعنوان هدف اصلی این مقاله پس از تبیین حکمت معماری اسلامی ایران مورد تاکید قرار گرفته است. پرسشهای اصلی این پژوهش آن است که معماری شامل جنبه هاییست و این ابعاد در معماری ایرانی چگونه با حکمتاسلامی درآمیخته است. برای رسیدن به اهداف موردنظر، پس از تعیین ابعاد معماری پایدار و حکمت معماری اسلامی ایران، شیوه حضور آن در معماری اصفهان پرداخته می شود. مطالعات صورت گرفته نشان می دهد که در گونه های مختلف معماری سنتی ایران سالها پیش از ظهور مباحث معماری پایدار به این مسیله توجه شده است. در حکمت معماری ایرانی قابل درک است؛ که اصول حاکم بر آن در پژوهش بیان شده است. معماری اسلامی تنها در سایه چنین رویکردی قابلیت تعریف می یابد، نگرشی که تبلور عینی آنرا می توان در شیوه اصفهانی، به خوبی مشاهده نمود.

کلیدواژه ها:

معماری اسلامی ، معماری پایدار ، معماری هویت گرای اصفهان ، حکمت معماری ایرانی ، جهان بینی اسلامی