درخت اساطیری در شعر معاصر

اسطوره شیوهای از شناخت جهان هستی است که در آن انسان در صدد پیوند و همزیستی با جهان است. وجه بارز در روایت اسطوره زبان نمادین آن است. تصاویر مثالی اسطوره رازآلود و پر از ابهاماند. گیاهان و درختان از تصاویر تکراری و همیشگی در اسطورهاند. فرهنگ ایرانی سرشار از جلوه گوناگون درخت در زندگی، هنر و ادبیات است. اسطوره در ناخودآگاه بشر و نمادهای فرهنگی جاری است، از این رو مساله پژوهش حاضر چگونگی تکرار این اسطوره و کهنالگو در ذهن و زبان انسان مدرن و شاعر معاصر است بررسی آثار شاعران معاصر نشانه آن است که مضامین اسطورهای درخت در ناخودآگاه جمعی شاعران معاصر نیز تکرارشده است. بیشتر مضامین پیشین در زمینه همسانی و پیوند انسان و درخت و تداوم زندگی در پیکر یکدیگر تکرار شده است. حسرت و آرزو و دلتنگی از مضامین نوین در تصویر مثالی درخت است. جلوه کهنالگوی درخت در برخی مکتبها و جریانها در شعر امروز بارزتر بوده است

کلیدواژه ها:

اسطوره ، نماد ، شعر معاصر ، کهنالگو ، تخیل ، درخت