تکنیک های طنزپردازی در آثار داستانی محمدعلی جمال زاده

طنز، هنر دیرین آدمی است که دربرخورد با ناسازی های اجتماعی و ناهنجاری های فردی یا برخی حالات فردی و اجتماعی بروز میکند و عموم طنزپردازان سعی کردهاند در برخورد با نارساییها، کمبودها، بدخلقیها، خودخواهیهای فرد و جمع یا سنت ها و آیینهای رایج ناساز، از این رویکرد استفاده کنند. محمدعلی جمالزاده با خلق داستانهای طنزآمیز، بسیاری از نابسامانیهای اجتماعی و سیاسی را به چالش کشیدهاست. وی به عنوان نویسندهای متعهد به جامعه، از زوایه دیگر به ناهنجاریهای اجتماعخویش پرداخته و با برجسته کردن آنها در قالب طنز و شوخی در پی اصلاح امور برآمدهاست چرا که زبان طنز، یکی از روشهای بیانی در ادبیات است که از قدرت تاثیرگذاری فراوانی بر ذهن خواننده یا شنونده برخوردار است. بنابراین پژوهش حاضر بر آن است تا با روش توصیفی-تحلیلی، شگردهای طنز پردازی محمدعلی جمالزاده را مورد بررسی قرار دهد و نشان دهد که شیوه وی در بیان این مفاهیم چگونه است بررسیها نشان میدهد که محمدعلی جمالزاده از تکنیکهای فراوانی در طنزپردازیهایش بهرهبردهاست. تشبیه، اغراق، طنز نوشتار، طنز موقعیت، استعاره تهکمیه، کاریکاتور، برلسک، نقیضه و سجع، شگردهای طنزپردازی هستند که توسط وی مورد استفاده قرار گرفتهاست

کلیدواژه ها:

طنز ، داستان ، تکنیک ، محمدعلی جمالزاده