بررسی تطبیقی مضامین و بن مایه های ادبیات پایداری در شعر بهار و خلیل مطران

ادبیات پایداری یکی از انواع مهم ادبی است که به دلیل برخورداری از مضامین و بنمایههای مشترک در ادبیات ملتهای ستمدیده و رنج کشیده، زمینه مناسبی برای بررسیهای تطبیقی به شمار میآید.ادبیات ایران و عرب در دو سده اخیر به سبب سلطه استعمارگران و متجاوزان خارجی در برگیرندهی بسیاری از مضامین این مقوله مهم ادبی است. ایران عصر مشروطه و مصر قرن نوزدهم به سبب موقعیت سیاسی و جغرافیایی ویژه خود در شرایط اجتماعی و سیاسی مشابهی به سر میبردند؛ این شرایط سیاسی و اجتماعی یکسان سبب گردید تا مضامین مشابهی در آثار شاعران هم عصر دو سرزمین شکل گیرد. این مقاله سعی دارد تا با بررسی مضامین ادبیات پایداری در آثار دو تن از شاعران ایران و مصر که سهم مهمی در روند شکلگیری ادبیات پایداری دو ملت دارند، به سوالات زیر پاسخ دهد:1 ادبیات پایداری در دوره معاصر از چه زمانی در ایران و مصر شکل گرفته است 2 چه مضامین مشترکی را میتوان در آثار شاعران هم عصر دو ملت یافت 3 آیا شرایط سیاسی و اجتماعی مشابه حاکم بر دو جامعه متفاوت، میتواند نتایج ادبی مشابهی را نیز به بار آورد

کلیدواژه ها:

تطبیقی ، پایداری ، بهار ، مطران