بررسی تطبیقی عناصر داستان درداستان دعوت و تسبیح هوشنگ مرادی کرمانی وداستان تاثیر روانی دوا و خاله ملیتونا الویرا لیندو

این مقاله تلاشی است در جهت بررسی تطبیقی عناصر داستان در دو داستان قصههای مجید نوشته هوشنگ مرادی کرمانی و دو داستان مانولیتو اثرالویرا لیندو است. این دو نویسنده با نوشتن داستانهایی با پیرنگ قوی که البته تفاوتهایی بین پیرنگ هر دو داستان وجود دارد (پیرنگ در قصههای مجید ساده، باز و بدون پیچیدگی است؛ اما پیرنگ در قصه ی مانولیتو غیرخطی،بسته و پیچیدگی روایی دارد) و به کمک شخصیت پردازی و انتخاب زاویه دید مناسب برای بیان داستانها، به مخاطب امکان لذت بردن ازداستان را میدهد و خواننده با اشتیاق و علاقهی فراوان، حوادث داستان را دنبال میکند. در هر دو داستان، شخصیت اصلی داستان که همان مجید و مانولیتو است حوادث داستان را پیش برده است. اکثر شخصیتهای فرعی داستانها شخصیتی ایستا میباشند. تمامی داستانهای هر دو کتاب، از زاویه دید اول شخص، روایت شده است و نویسنده در قالب شخصیت اصلی داستان، اعمال و رفتار و گفتار شخصیتها را برای خواننده روایت کرده است. درون مایه در داستانهای مجید، به شیوه ی غیرمستقیم، نکات تربیتی، اخلاقی و اجتماعی را به خواننده منتقل میکند و هدف نویسنده از بیان این گونه مسایل، ذکر معضلات و مشکلات جامعه و زندگی مردم فقیر میباشد اما در قصهی مانولیتو درون مایه داستان ها بیشتر در مورد شیطنت و بازیگوشی کودکان است. به طور کلی تمام عناصر داستانی، با روال منطقی در داستان جای گرفتهاند که روی هم رفته داستانی شیرین، خواندنی و تاثیرگذار را پیش روی خواننده قرار داده است.

کلیدواژه ها:

ادبیات داستانی ، عناصر داستان ، مرادی کرمانی ، قصههای مجید ، لیندو ، مانولیتو