باستانگرایی در خدمت مضمون پردازی های محمدعلی بهمنی

از عناصر سازنده مضمون های شاعرانه، اسطورها، افسانه ها و داستان هایی است که در طول زمان ذهن در میان ملتها شکل گرفته و عمیق و ریشهدار شده است. یکی از شیوههای مضمونپردازی در شعر بهمنی استفاده از اسطورهها و روایتهای ملی و میهنی است. در این مقاله به داستانهای تاریخی و اساطیری اشاره شده است که دست مایه بهمنی در مضمون های شاعرانه بوده اند. داستان هفت خان و رستم و اسفندیار و اسطورههای ققنوس و سیمرغ از زمینه های پر کاربرد بهمنی در تاثیر گذاری محتویشعر می باشد. ققنوس از میان اسطوره ها بیشتر فضای شعر بهمنی را در بر گرفته اند و گاه به عنوان سمبل و نماد نقش آفرینی کرده است.اسطورهها و افسانهها با ظرفیت شاعرانه و تاویلپذیری که دارند، در هر دوره ای بر حسب شرایط و او ضاع خاص اجتماعی می توانند بار معنایی جدید را بپذیرند و سمبل بعضی حوادث نو در زمینه رخدادهای سیاسی و اجتماعی و عواطف شخصی گردند.

کلیدواژه ها:

شعر ، محمدعلی بهمنی ، اسطوره ، حماسه ، تاریخ