بررسی تجربی اثر سرعت بارگزاری بر رفتار خمشی کامپوزیت های بتنی مهندسی تقویت شده با الیاف پلی وینیل الکل

بتن پرمصرف ترین ماده مصنوعی است که با توجه به مقاومت فشاری بالا، ارزان بودن و در دسترس بودن، بطور گسترده در ساخت و توسعه سازه ها و زیرساخت های شهری به منظور افزایش استحکام و مقاومت سازه استفاده می شود. این ماده ی پر استفاده علیرغم خواص ذکر شده، نقاط ضعفی نظیر استحکام خمشی و کششی پایین و رفتار ترد تحت بارهایکششی دارد. ضرورت ایجاب می کند تا با ارایه راه حل هایی، این ضعف بزرگ را پوشش دهیم و ضریب امنیت را در سازه های بشری که عموما با بتن ساخته می شوند بالا ببریم تا این ساختارها در برابر آسیب های طبیعی و انسانی مقاومتکنند و انسجام ساختارشان را حفظ کنند. استفاده از الیاف مختلف و بطور خاص الیاف پلیمری در ساخت کامپوزیت بتنی، از کامپوزیت حاصل، یک کامپوزیت مهندسی شده می سازد که در شرایط بارگزاری ده ها ریزترک برداشته و قابلیت باربری حتی بعد از شکست و ترک خوردگی دارد و ماندگاری و رفتار آن، صدها برابر بهتر از بتن های معمولیاست. تحقیقات بسیار کمی در زمینه ی آزمون خمشی با نرخ بارگزاری متفاوت بر روی کامپوزیت های بتنی انجام گرفته است. در این تحقیق با بهره گیری از استاندارد EN12467 رفتار کامپوزیت های بتنی مهندسی تقویت شده با الیاف پلی وینیل الکل را تحت آزمون خمش چهار نقطه ای و با نرخ های بارگزاری متفاوت، مورد بررسی قرار داده ایم. نتایج نشان دهنده ی بهبود رفتار بتن و افزایش استحکام و باربری کامپوزیت های بتنی ساخته شده می باشد

کلیدواژه ها:

استحکام خمشی ، سخت شوندگی کرنشی ، تعدد ترک ، نرخ بارگزاری/ECC