بررسی انعطاف پذیری در فضای داخلی مجتمع های مسکونی

مسکن برای انسان همواره معنا و تاثیری فراتر از پناهگاه داشته و با خود, بینش, فرهنگ و شیوه خاص نگاه به زندگی را ساخته و به نمایش درمی آورده است .مسکن مکانی است برای آسایش انسان،که بایستی پاسخ تمامی نیازهای تن و روح روان او را در خود فراهم نماید.انسان ها خصوصیات منحصر به فردی دارند،در نتیجه نیازهای متفاوتدارند.بسته به اینکه در چه فرهنگی زیسته اند و براساس کدام دسته ازپارادایم های دینی اخلاقی و ارزشی ورفتار می کنند, این نیازها متفاوت است. همچنین با توجه به نژاد و نسل و معلولیت و سن و جنس وغیره پیچیدگی مضاعفی مییابد. پاسخ به افزایش نیاز کاربران , توجه به انعطاف پذیری در مسکن را افزایش می دهد . از راه های دستیابی به مسکنی متناسب با نیاز متفاوت کاربر،انعطاف پذیری طراحی داخلی آن می باشد پس باتوجه به سلامت جسم و روان وتاثیر پذیری انسان از محیط سکونت ،اهمیت انعطاف پذیری مشخص می شود.در این تحقیق انواع انعطاف پذیری بیان شده است و تاثیر کمی وکیفی انعطاف پذیری را در فضای داخلی مسکن مورد توجه قرار داده است.

کلیدواژه ها:

مسکن انعطاف پذیر ، بهره وری ، کیفیت سکونت ، ، تغییرپذیری