تاثیر محلول پاشی سولفات پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ (Carthamus tinctorius L. ) تحت تنش آبی

این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر پتاسیم بر برخی صفات رویشی و عملکرد ارقام گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) تحت شرایط تنش آبی، در مزرعه ی تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز طی سال زراعی 1394 به اجرا درآمد. مطالعه به صورت کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار پیاده گردید. عوامل آزمایش شامل آبیاری در دو سطح (آبیاری براساس 70 و 140 میلی متر تبخیر تجمعی از تشتک تبخیر کلاس A)، مقادیر سولفت پتاسیم در سه سطح (صفر، 0/5 و 1 میلی گرم در لیتر ) و دو رقم گلرنگ (صفه و گلذشت) بودند. نتایج نشان داد که افزایش تعداد آبیاری سبب افزایش معنی دار ارتفاع گیاه، تعداد شاخه های فرعی، تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، تعداد دانه دربوته و عملکرد گردید. افزایش مقدار پتاسیم نیز سبب افزایش معنی دار کلیه صفات بجز وزن هزار دانه شد، به طوری که مصرف 1 میلی گرم در لیتر سولفات پتاسیم نسبت به عدم مصرف آن، عملکرد دانه را 36% افزایش داد. اثر متقابل آبیاری و پتاسیم تنها بر روی تعداد شاخه فرعی، تعداد دانه در طبق و در نهایت عملکرد دانه معنی دار بود. در رژیم آبیاری براساس 70 میلی متر تبخیر، مصرف 1 میلی گرم در لیتر سولفات پاتسیم نسبت به عدم مصرف آن موجب افزایش 34/96 درصدی عملکرد دانه شد، اما در تیمار آبیاری براساس 140 میلی متر تبخیر، این افزایش عملکرد دانه 37/58 بود. بیشترین ارتفاع گیاه، تعداد شاخه های فرعی، تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در بوته و عملکرد از رقم گلدشت بدست آمد. به طور کلی تنش خشکی منجر به کاهش اجزا و در نهایت عملکرد دانه گلرنگ شد که مصرف کود پتاسیم در کاهش اثر سوء تنش خشکی موثر بود. همچنین رقم گلدشت دارای راهکار دفاعی بهتر و کارآمدتری نسبت به رقم صفه در تحمل به خشکی بود.

کلیدواژه ها:

تنش آبی ، رقم گلدشت ، رقم صفه ، سولفات پتاسیم