تاثیر تنظیم کننده های رشد بر پرآوری و ریشه زایی زیره سیاه

به منظور بررسی اثر تنظیم کننده های رشد سیتوکنینی بر پرآوری و نوع محیط کشت ( MS و WPM ) و تیمار اکسینی بر ریشه زایی زیره سیاه آزمایشی در قالب طرح فاکتوریل در دانشگاه شهید مدنی آذربایجان انجام شد. بدین منظور بذور گیاهان در محیط MS بدون هورمون کشت شد. نتایج حاصل نشان داد که نوع سیتوکنین مورد استفاده و سطوح آنها تاثیر معنی دار بر صفات درصد پرآوری، تعداد شاخه، طول شاخه و تعداد گره داشت بالاترین درصد پرآوری ( 87 / 0 )، تعداد شاخه ( 9 / 1 ) و طول شاخشاره ( 7 / 1 میلیمتر) در تیمار BAP و بیشترین تعداد گره ( 42 / 1 ) در محیط کشت حاوی کنتین مشاهده شد. بالاترین تعداد گره ( 2 ) و طول شاخساره ( 7 / 2 میلیمتر) در محیط کشت حاوی 2 میلی گرم در لیتر سیتوکنین مشاهده شد. بیشترین تعداد شاخه ( 45 / 1 ) و پرآوری ( 89 / 0) در محیط کشت حاوی 1 میلی گرم در لیتر سیتوکنین ملاحظه گردید. نوع محیط کشت مورد استفاده تاثیر معنیدار در صفات مرتبط با ریشه زایی داشت و بیشترین تعداد ریشه ( 76 / 0) در محیط کشت WPM و بالاترین درصد ریشه زایی ( 62 / 0 ) و طول ریشه ( 53 /0) در محیط کشت MS مشاهده شد. ریشه زایی همچنین تحت تاثیر تیمار اکسینی نیز قرار گرفت و بالاترین درصد ریشه زایی ( 91 / 0 ) در محیط کشت حاوی 2 میلی گرم در لیتر NAA مشاهده شد. غلظت های 1 و 2 میلی گرم در لیتر IBA تاثیر مثبت در صفات طول و تعداد ریشه داشت.

کلیدواژه ها:

زیره سیاه ، NAA ، IBA ، BAP