بررسی سبک شناسانه نامه های مولوی به زنان

مکتوبات مولانا حاوی نامه هایی است که او به دانشمندان و بزرگان و آشنایان زمان خودنوشته است و بخش مهمی از اندیشه های مولانا در این نامه ها منعکس شده است. ازآنجایی که او خود آنها را غالبا به نثر نوشته است، افکار مولانا در آنها نسبت به دیگرآثارش چه بسا آشکارتر باشد. در میان مکتوبات مولانا مخاطب چهار نامه زنان هستند.این موضوع از این منظر اهمیت دارد که نشان میدهد، زنانی بوده اند که از نظر دانش درسطحی بوده اند که مولانا با آنان مکاتبه داشته است. البته با توجه به اینکه تعدادنامه هایی که مولانا به زنان نوشته، از نظر کمی، اندک است، قضاوت را تا حدودی دشوارمی نماید. بررسی اندیشه های مولانا در این چهار نامه به نوعی نگاه مولانا به زنان را بیانمی کند. دراین جستار که به روش تحلیلی- توصیفی و به شیوه کتابخانه ای انجام شده است، این چهار نامه از منظر سبک شناسی انتقادی بر پایه نظریات جفریز بررسیشده اند. در نظریه جفریز، استخراج ایدیولوژی حاکم بر متن اهمیت بسیاری دارد.استفاده از القاب محترمانه برای زنان، دفاع از عروسش در مقابل پسرش، عدم تحقیرزنان از مهمترین مسایلی است که در این نامه ها وجود دارد. البته در گزینش واژگان و یانوع کاربرد اصطلاحات ادبی، تفاوت چندانی بین نامه های مولانا به زنان و یا مردان وجودندارد و این موضوع ناشی از هنجار سبکی نامه نگاری در روزگار مولاناست.

کلیدواژه ها:

سبک شناسی ، مولوی ، مکتوبات ، زنان