بررسی مقایسه ای یادگیری خودنظم ده در دانش آموزان عادی و تیزهوش

هدف از پژوهش حاضر، تبیین تفاوت یادگیری خود نظم ده در بین دانش آموزان دبیرستان های دوره اول تیزهوشان و عادی است. نمونه آماری پژوهش 388 نفر، شامل 197 نفر دانش آموز تیزهوش و 191 نفر دانشآموز عادی بودند که از طریق نمونهگیری تصادفی خوشهای چند مرحله ای از میان نواحی چهارگان هآموزش و پرورش شهر شیراز انتخاب شدند. یادگیری خودنظم ده از طریق مقیاس پرسشنامه راهبردهای انگیزشی پینتریچ و همکاران (1991 (مورد سنجش قرار گرفت. برای تحلیل دادههای پژوهش از شاخص ها و روشهای آماری شامل میانگین، انحراف معیار و تحلیل واریانس چند متغیره (مانو ا) استفاده شد . نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد بین دو گروه تیزهوش و عادی در ابعاد ارزش گذاری درونی، راهبردهای شناختی و خود تنظیمی، تفاوت معناداری وجود دارد ولی در بعد خودکارآمدی تفاوت معناداری مشاهده نشد و با توجه به اینکه میانگین نمرات گروه تیزهوش در همه ابعاد ذکر شده به غیر از اضطراب امتحان بیشتر میباشد، پیشنهاد میشود از نتایج پژوهش حاضر در طراحی برنامههای آموزشی استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، تیزهوش ، یادگیری خودنظم ده