اثربخشی آموزش گروهی آسیب های ارتباط با جنس مخالف به روش سازنده گرایی بر تغییر نگرش ارتباط با جنس مخالف در دانشجویان پسر دانشگاه آزاد اسلامی یزد

هدف این پژوهش، بررسی اثر بخشی آموزش گروهی آسیب های ارتباط با جنس مخالف به روش سازنده گرایی بر تغییر نگرش ارتباط با جنس مخالف در دانشجویان پسر دانشگاه آزاد یزد بود. روش پژوهش، نیمه تجربی بوده و از پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. نمونه پژوهش حاضر را 30 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه آزاد شهر یزد تشکیل دادند، که با استفاده از روش نمونهگیری دردسترس انتخاب شده بودند و به صورت تصادفی در گروه های آزمایشی و گواه گمارده شدند. افراد در گروه آزمایشی در هشت جلسه 90 دقیقه ای که به مدت یک ماه برگزار شد شرکت کردند. دادهها با استفاده از یک پرسشنامه 45 سوالی محقق ساخته نگرش ارتبا ط با جنس مخالف جمع آوری شده بودند. در پژوهش حاضر از روش تحلیل کوواریانس (آنکوا) استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش گروهی به روش سازنده گرایی بر نگرش صحیح ارتباط با جنس مخالف موث6ر نیست (797/0 =p .(بنابراین، جهت تبیین یافته ها، عواملی نظیر ویژگی های شخصیتی، وضعیت تاهل ساختار و جو دانشگاه و رشته های تحصیلی، قالب های فکری جنسیتی باورها و اعتقادات مذهبی، سلامت روانی، تفکر لیبرال و عدم اثر بخشی محتوا و جلسات آموزشی به عنوان تبیین های این یافته ها مورد بحث و بررسی قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

آموزش گروهی ، روش سازنده گرایی ، نگرش و ارتباط با جنس مخالف