نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در روابط دولت - دانشگاه - صنعت

امروزه یکی از مسائل مهم کشور ما ارتباط کمرنگ بین دانشگاهها، مراکز تحقیقاتی و صنعتی در پیشبرد اهداف دولت و حل مشکلات علمی و فنی است. بدون مشارکت فعال این مراکز تحقیقاتی و آموزشی در برنامه های توسعه صنعتی انجام تحقیقات بنیادی، کاربرد موفقیت آمیز نتایج آن و بسترسازی مناسب جهت توسعه ملی ممکن نیست و در این شرایط دولت می تواند بعنوان یک واسطه، حلقه ارتباطی دانشگاه و صنعت باشد. فناوری اطلاعات و ارتباطات بعنوان ابزاری موثر می تواند حرکتی پرشتاب در جهت این همکاریها در راستای پیشرفت همه جانبه تلقی شود که دولت به اتکای آن، شکاف بین آموزش و صنعت را در جهت استحکام نهادهای علمی و پژوهشی و دستیابی به صنعتی پیش رونده و جهانی شدن این صنعت پر سازد. این تحقیق میزان اثر بخشی فناوری اطلاعات و ارتباطات را در تحکیم روابط دولت، دانشگاه و صنعت، توسط نظر سنجی از 80 نفر از اساتید فعال در صنایع گوناگون و 300 نفر از دانشجویان دانشکده فنی دانشگاه شهر کرد تعیین می کند و در پایان به ذکر نتیجه گیری و پیشنهادهایی جهت بهبود این روابط و یافتن نکات کلیدی آن می پردازد.