مسیولیت مدنی ناشی از آلودگی صوتی

صوت در واقع به ارتعاش در آمدن منبع صوت وسپس حرکت امواج و نوسان های فشار هوا از فرستنده به گیرنده است. رشد جمعیت، ازدیاد وسایط نقلیه موتوری، افزایش صنایع موتوری وبه طور کلی زندگی مدرن همراه با تکنولوژی رو به رشد در جوامع بشری با ایجاد صداهای ناهنجار موجب آلودگی صوتی می تواند موجب بیماری ها، حساسیت عصبی، تحریک پذیری شدید، گرفتگی عضلانی، شوک عصبی، آلرژی، از دست دادن تعادل بدن، تمایل به خودکشی و قتل و... گردد. سطح آلودگی صوتی به خصوص در جوامع صنعتی و در سرتاسر زمین رو به افزایش است. این آلودگی یکی از مهم ترین مشکلات زیست محیطی به شمار می رود. لذا برای کنترل وکاهش آلودگی صوتی نیاز به برخی مقررات بین المللی و داخلی است. تخریب محیط زیست و خسارات ناشی از آن، یکی از معضلات اساسی جوامع صنعتی و شهری امروز و یکی از اصلی ترین موضوعاتی است که در حقوق محیط زیست به آن پرداخته می شود. از این رو، با توجه به لزوم جبران هر نوع ضرر و زیان در اکثر نظام های حقوقی، مطالعه و ارزیابی و بحث از مسیولیت مدنی ناشی از خسارات زیست محیطی از جایگاه ویژه ای در علم حقوق برخوردار خواهد بود. در حقوق اسلام نیز، اصول و قواعد کلی درباره ضمان و مسیولیت مدنی وجود دارد که بسیاری از کارکردهای مبنای مسیولیت مدنی را دارا است. در حقوق داخلی ایران که برگرفته از فقه اسلامی است می توان قاعده لاضرر را با توجه به انعکاسی که در اصل چهلم قانون اساسی دارد، مبنایی برای مسیولیت ناشی از آلودگی صوتی دانست.

کلیدواژه ها:

مسیولیت مدنی ، مبنای مسیولیت مدنی ، اصل جبران خسارت ، آلودگی صوتی