بررسی حساسیت آبخوان توسط دو روش DRASTIC و WRASTIC در محل دفن پسماند

حساسیت آبخوان، سهولت امکان نفوذ و پخش آلودگی از سطح زمین به سفره آب زیرزمینی در شرایط طبیعی تعریف می شود. حساسیت منابع آب در اصل مستقل از پتانسیل آلودگی منابع آلاینده بوده و ناشی از استعداد ذاتی منبع آب در آلوده شدن توسط پارامترهای آلودگی است. اما آسیب پذیری اثر متقابل منبع آب و آلاینده است و پتانسیل منابع آلاینده نیز علاوه بر استعداد ذاتی منابع آب در آلوده شدن منابع آب نقش دارند. روش های تعیین حساسیت زیادی وجود دارد که دو روش DRASTIC وWRASTIC از معروف ترین آن ها می باشند. در این مقاله به معرفی هرکدام از این روش ها پرداخته شده و عوامل تاثیر گذار بر هرکدام از روش ها در محل دفن پسماند را معرفی و مورد بحث قرار گرفته اند و نقاط ضعف و قوت هرکدام مشخص شده است و ویژگی های خاص هر کدام ذکر شده اند. عوامل تاثیر گذار بر روش DRASTIC شامل عمق آب های زیرزمینی، تغذیه، مواد تشکیل دهنده آبخوان، نوع خاک، توپوگرافی، منطقه غیر اشباع و هدایت هیدرولیکی آبخوان می شود. در این روش، تنظیمات حوضه که ترکیبی است از خصوصیات اصلی و پارامترهای کاربری حوضه (که بر روی پتانسیل آلودگی تاثیرگذار هستند) مبنای اصلی کار را تشکیل می دهند. این ویژگی ها عبارتند از: وجود فاضلاب (W)، وجود فعالیت های تفریحی (R)، فعالیت های کشاورزی (A)، اندازه ی حوضه (S)، راه های حمل و نقل (T)، فعالیت های صنعتی (I)، و مقدار پوشش گیاهی منطقه (C). با استفاده از چنین روشی و ترکیب پارامترهای فوق، میزان حساسیت کلی حوضه ی مدنظر نسبت به آلودگی های بالقوه قابل ارزیابی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

حساسیت ، آبخوان ، WRASTIC ، DRASTIC ، آلودگی ، محل دفن