ارزیابی مهندسی تبدیل مستقیم متان به متانول

متان بعد از کربن دی اکسید، از جمله فراوانترین گازهای گلخانه ای می باشند که اثر منفی بر لایه اتمسفریزمین داشته اند و درجهت گرم شدن کره زمین عمل می کنند مطالعات بسیاری در جهت کاهش ظلمتگازهای گلخانه ای (متان، کربن دی اکسید، نیتروس اکسید، CFCs و...) صورت گرفته شده است، وراهکارهایی مانند جذب کربن و ذخیره سازی آن (CCS) Zero flaring و مذاکرات و پروتکل ها ی جهانیجهت کاهش انتشار گازهای گل خانه ای، و... پیشنهاد شده اند تبدیل متان به دیگر منابع انرژی مانند متانول،یک روش ارجح برای تبدیل متان و از طرفی کاهش غظلت متان در اتمسفر است تحقیقات در حوزه تبدیلمستقیم متان به متانول، بر مبنای اجتناب از تولید گاز سنتز که حدود 06 % هزینه سرمایه گذاری تولید متانولرا عهده دار می شود، توجیه پذیر می شوند در حال حاضر اطلاعات قابل توجهی در زمینه شیمی فرآیند تبدیلمستقیم متان به متانول (DMTM) وجود دارد، درحالی که گزارشات مهندسی در این زمینه بسیار کممشاهده شده است تبدیل مستقیم متان به متانول 35 % بازدهی کربن و 28 % بازدهی حرارتی دارد که حدودنصف کارایی فرآیند سنتز غیر مستقیم متانول با استفاده از گاز سنتز می باشد کارایی ضعیف فرآیند به طورعمده در نتیجه اتلاف غیر قابل برگشت تبدیل کربن به COx در حین تبدیل مستقیم بود. ارزیابی مهندسینشان داد که هیچ گونه منفعتی برای بکارگیری تبدیل مستقیم متان به متانول به جای سنتز غیر مستقیممتانول وجود نداشته و تا به امروز برای کاربرد های GTL ، تبدیل مستقیم متان به متانول، سود خاصی را درپی نداشته است.

کلیدواژه ها:

متان ، متانول ، تبدیل مستقیم ، ارزیابی فنی