نقش مراکز فناوری اطلاعات در فرایند توسعه همه جانبه و پایدار روستاهای ایران

به علت قابلیت های مراکز فناوری اطلاعات در افزایش دسترسی به فناوری اطلاعات، ایجاد این مراکز به عنوان یکی از راهکارهای دستیابی به توسعه روستایی در سراسر جهان مورد پذیرش قرار گرفته است. امروزه تعداد قابل توجهی از مراکز فناوری اطلاعات در کشورهای هند، بنگلادش و ایران ایجاد شده اند. با توجه به این مطلب در این مقاله مبانی نظری شکل دهنده تفکر بهره گیری از مراکز فناوری اطلاعات در جهت توسعه روستایی و تجارت کشورهای هند، بنگلادش و ایران در این زمینه با روش توصیفی – اکتشافی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. یافته های پژوهش نشان دهنده آن است که عوامل مختلفی در موفقیت پروژه های توسعه فناوری اطلاعات روستایی هند و بنگلادش نقش داشته است. این عوامل عبارت است از : مشارکت قابل توجه سازمانهای غیر دولتی این کشورها در ایجاد مراکز فناوری اطلاعات، جلب مشارکت روستاییان، توجه به نیازهای محلی، استفاده از نیروهای بومی، تامین هزینه های مراکز از طریق ارائه خدمات و عدم وابستگی به بودجه های دولتی، این عوامل توانسته زمینه پایداری این مراکز و نقش آفرینی آنها را در فرایند توسعه همه جانبه و پایدار روستاهای این دو کشور فراهم نماید. اما تجزیه ایران در ایجاد مراکز فناوری اطلاعات در زمینه جذب مشارکت روستاییان، توجه به نیازهای محلی، توزیع بهینه و متعادل مراکز در سطح کشور، هماهنگی بین سازمانها مرتبط با مسائل روستایی از نقاط ضعف جدی برخوردار بوده است و همین ضعف ها باعث خواهد شد ایجاد ده هزار مرکز فناوری اطلاعات در سطح کشور نتواند تمامی نقاط روستایی و جمعیت روستایی کشور را پوشش دهد و در نتیجه نتوانند آنچنان که باید و شاید در توسعه همه جانبه و پایدار روستاهای کشور موثر باشند.

کلیدواژه ها:

توسعه همه جانبه و پایدار روستایی ، مراکز فناوری اطلاعات ، ایران ، هند ، بنگلادش