بررسی اثر هیدروژن در احتراق غیر پیش مخلوط ترکیب های سوختی متان/هیدروژن و کربن مونوکسید/هیدروژن(گاز سنتزی)در شرایط احتراقی مایلد

احتراق مایلد از روشهای جدید احتراقی به شمار میرود که خواص قابلتوجهی مانند کاهش قابلتوجه تولید آلایندگی و افزایش راندمان احتراقی را به نمایش گذارده است. افزایش هیدروژن به سوختهایمتداول نیز به دلیل ویژگیهای مطلوب آن مانند عدم ایجاد آلایندههای حاوی کربن و همچنین افزایش شدت واکنش و اشتعالپذیری بالا موردتوجه میباشد. در مطالعهی حاضر اثر افزایش هیدروژن در احتراق سوختهای هیدروکربنی تحت شرایط رقیقسازی شده از اکسیژن (مایلد) موردبررسی قرارگرفته است. بدین منظور در دو ترکیب سوختی CH4/H2 و CO/H2 و در غلظتهای متفاوت ترکیبی هیدروژن این بررسی صورت پذیرفته است. بررسی افزودن هیدروژن به متان بهعنوان یکی از متداولترین سوختهای هیدروکربنی و مشاهدهی تغییر خواص احتراقی آن جالبتوجه به نظر میرسد. از طرفی دیگر مطالعه بر روی گاز سنتزی (syngas (نیز به دلیل تولید در فرآیندهای میانی احتراقی انواع سوختهای هیدروکربنی دیگر موردتوجه میباشد. در این مطالعه اثر کاهش غلظت اکسیژن در جریان اکسنده نیز در احتراق این دو ترکیب سوختی موردمطالعه قرارگرفته است. در انتها اثر رینولدز جت سوخت بر ساختار احتراقی این دو ترکیب سوختی نیز بررسیشده است. نتایج حاصل نشان میدهد که افزایش سهم هیدروژن، حجم ناحیهی دمابالا را افزایش مییابد و کاهش غلظت اکسیژن در جریان اکسنده به نزدیکی بیشتر به شرایط مایلد میانجامد. افزایش عدد رینولدز جت مخلوط سوخت نیز باعث گسترش ناحیه احتراقی و جابهجایی آن در راستای محوری شده است.