طراحی و بهینه سازی ایرفویلهای جریان آرام

در این مقاله یک الگوریتم بهینهسازی کارآمد برای طراحی ایرفویل جریان آرام معرفی شده است. این الگوریتم جهت طراحی ایرفویلی با ماکزیمم برآ به پسا، ماکزیمم ضریب برآ و مینیمم ضریب پسا بهکار گرفته شده است. کاهش ضریب پسا بر روی سطح با کاهش ضریب اصطکاک پوستهای و بهعبارتی با حفظ رژیم جریان آرام بر روی ایرفویل و عقب انداختن محل انتقال جریان آرام به مغشوش بر روی سطوح ایرفویل کنترل شده است. جهت طراحی ایرفویل در وهله اول داشتن متغیرهای طراحی محدود ضروری است، بنابراین از روش کارامد پارامترایز 67 &استفاده شده است. در این مقاله روشهای عددی و مدلهای توربولانسی که قادر به شبیهسازی گذرش جریان و پیشبینی مکان انتقال رژیم جریان از آرام به مغشوش هستند معرفی و عملکرد آنها در هندسههای صفحه تخت بدون گرایادن فشار، ایرفویل توربین بادی S809 و ایرفویل جریان آرامNLF0416 بررسی شده است. در قسمت آخر روش بهینه سازی معرفی و بهینهسازی بر روی ایرفویل جریان آرام NLF0416 پیاده و نتایج حاصل از بهینهسازی ارایه شده است. نتایج بهینهسازی نشان میدهد که با کنترل گذرش جریان و تعویق انداختن انتقال بر روی سطوح فشاری و مکش ایرفویل به کاهش ضریب پسا منجر شده است.