کشتی و اهمیت آن در حمل و نقل دریایی و آثار حقوقی مترتب بر آن

هدف از انجام این پژوهش روشن نمودن مفهوم حقوقی کشتی و برخی مفاهیم آن می باشد که بر خلاف قوانین سایر ملل و کنوانسیون های بین المللی، پرداختن به آن اصولا در قانون دریایی ایران مسکوت مانده است. این مفاهیم شامل: طبیعت حقوقی کشتی، هویت کشتی، تابعیت آن، ساختار مدریت کشتی، اسناد و درجه کشتی، قابلیت دریانوردی و انواع کشتی از منظر نگاه حقوق تجارت بین الملل می باشد. سعی نگارنده بر آن بوده تا بدین وسیله ضعف ماهوی قانون دریایی ایران مصوب 1343 را جبران نماید. در مورد کشتی اصولا تحقیقات گسترده ای بعمل آمده و کشتی موضوع مفاد کنوانسیون هایی قرار گرفته است. منتها می توان گفت که محققان رشته ی حقوق تجارت بین الملل در مورد تحلیل حقوقی تعریف کشتی و مفاهیم آن اهتمام نورزیده اند . نگارنده با مشاهده قوانین دریایی سایر ملل وکنوانسیونهای مربوطه و نیز با توجه به حقوق داخلی به این شکل تعریف کشتی را ارایه داده است: ( کشتی به هر وسیله ی مکانیزه ای که دارای بدنه، دکل، جرثقیل، لنگر، سکان، موتور، رادارو سایر تجهیزات ناوبری اصولی باشد و نیز ظرفیت ناخالص آن حداقل500 تن باشد که از آن برای حمل بار و مسافر یا هردو در دریا یا رودخانه مورد استفاده قرار گیرد اطلاق می شود.)با التفات برمطالب فوق الاشعار و با عنایت بر اجمال قانون دریایی ایران، هدف نگارنده بدوا تبیین حقوقی و دقیق تعریف کشتی و سپس روشن نمودن سایر مفاهیم حقوقی مارالذکر می باشد. امید است که این پژوهش راهگشای حل اختلافات دریایی ناشی از فقدان تعاریف حقوقی مربوط به کشتی باشد.

کلیدواژه ها:

کشتی ، قابلیت دریانوردی ، تابعیت کشتی ، اقامتگاه کشتی ، مدریت کشتی