رابطه مطلوبیت اجتماعی و خودکارآمدی با خودتنظیمی

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین مطلوبیت اجتماعی و خودکارآمدی با خودتنظیمی دانش آموزان دوره متوسطه شهر تهران تدوین شده است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان سال اول، دوم و سوم دوره متوسطه منطقه 3 آموزش پرورش شهر تهران در سال تحصیلی 94-1393 است. حجم نمونه در پژوهش حاضر 120 نفر (برای هر متغیر 60 نفر) برآورد شد و درنهایت 120 دختر و 120 پسر (جمعا 240 نفر) از بین دانش آموزان دختر و پسر دوره متوسطه منطقه 3 آموزش پرورش شهر تهران انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه مطلوبیت اجتماعی کراون ومارلو، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و پرسشنامه خودتنظیمی بوفارد بوده است. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که: خودکارآمدی در سطح (01/0=α) و مطلوبیت اجتماعی در سطح (05/0=α) قادر به پیش بینی خودتنظیمی دانش آموزان دوره متوسطه به صورت مستقیم و معنی دار می باشند. درنهایت مشخص گردید که خودکارآمدی با ضریب تبیین (374/0) تاثیرگذاری بیشتری را در پیش بینی خودتنظیمی دانش آموزان دوره متوسطه به خود اختصاص داده است

کلیدواژه ها:

مطلوبیت اجتماعی ، خودکارآمدی ، خودتنظیمی