مهاجرت های روستایی و تاثیر آن دربروز پدیده حاشیه نشینی (نمونه موردی: محله دهپیاله شهر شیراز)

رشد سریع شهر نشینی و در نتیجه افزایش تصاعدی جمعیت شهری با مشکلاتی نظیر گسترش پدیده حاشیه نشینی همراه است. آنچه که اکنون حاشیه نشینی نامیده می شود، چیزی جز جریان آمدن جمعیت به شهرها و مهاجرت های جمعیت جویای کار و اشتغال و رفاه و جذب جمعیت در قطب های توسعه نیست. در این مقاله سعی بر آن است تا با بررسی ویژگی های جمعیت ساکن در محله دهپیاله شهر شیراز به عنوان یکی از ده ها محله اسکان غیر رسمی (حاشیه نشینی) در این شهر تاثیر مهاجرت های روستا – شهری را به عنوان عامل بروز و گسترش اسکان غیر رسمی مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور جامعه آماری با حجم نمونه 80 نفر به صورت تصادفی انتخاب گردید و داده های استخراج شده از پرسشنامه های تکمیل شده توسط نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. با توجه به یافته های این تحقیق می توان چنین نتیجه گرفت که مهاجرت یکی از علل اصلی ظهور حاشیه نشینی در شهرهاست، عوامل اقتصادی (همچون کسب درآمد بالا و اشتغال ) مهم ترین عامل مهاجرت می باشد و اغلب مهاجرین علیرغم درآمد پایین از وضعیت خود راضی هستند و تمایل به بازگشت ندارند.

کلیدواژه ها:

مهاجرت ، حاشیه نشینی ، زاغه ، شیراز